Nou, ik ben er uit hoor. Opnieuw is het vriendin Pascalle gelukt om op deze wonderbaarlijke planeet de ideale plaats te vinden om optimaal te genieten van het leven. Morgen zet ik de boel in Nederland te koop en begin ik met inpakken. Het moet allemaal snel, want ik wil geen dag te lang wachten.

Pensionado deel twee.

Het was druk in de bus van Schiedam Centrum naar Delft Campus. De treinen reden niet, omdat vriendje Koolmees het spoor wil verbeteren. Otra vez! Dat heeft hij de afgelopen maanden zo vaak gedaan of laten doen beter gezegd, dat ik vermoed dat we er de komende vijftig jaar geen last meer van zullen hebben.

Er kwam een meneer het vliegtuig binnen en hij vroeg om een verlengstukje. Ik keek en begreep hem. Dat ging hem niet worden met het standaard riempje in de stoel. “Natuurlijk meneer, geen probleem. Ik pak er eentje”, zei de groene vriendin van Transavia.

Het kost me steeds meer moeite. Moeite om alles in het gareel en toonbaar te houden en te voldoen aan de verwachtingen van deze multimedia en filterwereld. Perfectie en modificatie is de trend. 

De democratie staat onder druk. Het is echt waar. Ik zag op het journaal dat duizenden mensen aan het protesteren waren op de Dam in Amsterdam. Dus het is waar. Alles waar onze voorouders zo hard voor gestreden hebben brokkelt en kruimelt onder onze ogen af. Letterlijk, en dat ga ik je zo haarfijn bewijzen!

Nietsvermoedend kijk ik vrijdag onderweg naar mijn moeder even bij mijn vrienden van nu.nl of vriendje Trump en zijn handtas Elon nog iets geks uitgehaald hebben. Nou, dat was niet zo, maar wat ik vervolgens las was nog schokkender. Ja, echt. Er zijn mensen op deze aardkloot die nog gekker zijn.

Je hebt ze vast wel eens gezien. In een western of toen je in augustus nietsvermoedend opeens allemaal halfnaakte mannen op bootjes door de Prinsengracht zag paraderen. Van die leren broeken zonder voorkant en achterkant. Chaps heten die dingen. Zo, heb je weer wat geleerd. 

Een schrijfsel over dat niet-te-hachelen weidrankje? Nee, wees niet bang. Bij het idee van een slok van dat vocht ga ik al spontaan over mijn nek. Nooit begrepen waarom iemand “goh, ik heb enorm zin in een glas Rivella”, kan roepen. Al zit ik tegen uitdroging aan, dan maar flauwvallen.