Het kost me steeds meer moeite. Moeite om alles in het gareel en toonbaar te houden en te voldoen aan de verwachtingen van deze multimedia en filterwereld. Perfectie en modificatie is de trend.
Kijk, ik ben nog niet bejaard hoor. Met mijn negenenvijftig jaartjes op de teller ben ik nog lang niet aan het einde van mijn uiterste houdbaarheidsdatum, maar ik moet wel toegeven dat het allemaal wat minder vanzelfsprekend is dat ik er gezellig bij loop.
De lat wordt ook steeds hoger gelegd. De ene na de andere trend en schoonheidsideaal volgt elkaar op in tempo dat amper bij te houden is. Gelukkig kijk ik regelmatig naar mijn vrienden en vriendinnen van RTL Boulevard en vertellen Nikkie Plessen, Leco van Zadelhoff en Arno Kantelberg me tot in de finesses wat ik moet doen en vooral moet laten. En zij kunnen het weten.
Toch?
Ik snap ook iets niet. Waarom heeft onze schepper, of degene die de oerknal heeft veroorzaakt, van die rare besluiten genomen bij het ontwerpen van den mensch?
Onze oren groeien door, waardoor we richting de honderd een grote kans lopen om de rest van ons leven te slijten als het broertje of zusje van Dombo-de-vliegende-olifant. Bij mij is het gelukkig nog niet zichtbaar, maar ik meet iedere week of ze gegroeid zijn.
Het is echt hè! Kijk maar op de site van Max, het walhalla voor de oudere man. Ik citeer wel even.
“Oren bevatten kraakbeen. Met de jaren wordt dat minder flexibel en krijgt de zwaartekracht er steeds meer vat op. Een oor kan daardoor uiteindelijk per jaar 0,22 millimeter in grootte toenemen.”
Einde citaat en lekker vooruitzicht!
En dan dat haar. Ook zoiets onbegrijpelijk. Op mijn hoofd hebben hele gebieden de hoop opgegeven, maar vervolgens zien mijn oren er zonder de hulp van mijnheer Philips uit als begroeide duinhellingen.
Dit is ook gelijk een oproep aan andere mannen. Kijk zo nu en dan even naar de zijkant van je gezicht. Bij sommige mannen zit me daar een partij haar in die oren dat je van het ene oor naar het andere oor een vlecht kunt maken. Echt zo niet sexy!
En nu we het toch over haar hebben. Waarom krijgt dat grijze haar steeds meer de overhand. Het tiert weliger dan klimop en mijn gespierde borstkas ziet er zonder snoeiwerk uit als een kerstboom vol engelenhaar.
Broertje Finn had ooit het lumineuze idee dat ik het beter kon verven. Berlusconi-zwart. Ik heb maar net gedaan of mijn oren dichtzaten. Met haar.
Maar het allerergste van ouder worden is toch wel een online aanmelding. Uw geboortedatum. Vervolgens moet ik meer dan een halve eeuw naar beneden scrollen om bij mijn getal uit te komen. Hoe confronterend wil je het hebben?
Ik geef het toe, ik ben nog lang geen Hendrik Groen, maar….
“Huh?! En waarom was ik dan wel mijnheer Groen? Ik was toen net zo oud als jij!”
Haha! Het paste gewoon bij je en ik vond het wel schattig!
“Ja, dat was wel duidelijk. Nou vooruit maar weer.”
Dus, ik geef het toe, ik ben nog lang geen Hendrik Groen, maar ik bemerk wel een toenemende mate aan onderhoud.