Je hebt ze vast wel eens gezien. In een western of toen je in augustus nietsvermoedend opeens allemaal halfnaakte mannen op bootjes door de Prinsengracht zag paraderen. Van die leren broeken zonder voorkant en achterkant. Chaps heten die dingen. Zo, heb je weer wat geleerd.
Cowboys gebruiken die dingen als bescherming als ze op een paard rijden, maar de homoseksuele gemeenschap heeft die dingen met liefde geadopteerd. Zal wel iets te maken hebben met het toegankelijke karakter van die broekjes. Een beetje kinky leer of rubberman heeft zo’n ding in de kast hangen of stiekem weggestopt onder zijn bed.
Laat ik er niet om heen draaien. Ik heb ze ook. Een zwart leren en een zwarte latex, of rubber zoals je wilt.
“Ik had ze ook!”
Helemaal waar mannetje. En stond je heel goed.
Terug naar mij. Het is nou niet zo dat ik er mee naar de Hema ga voor een boodschap hoor, ze zijn toch wat meer bedoeld voor iets met een thema en meer nichtjes onder elkaar. Maar, zoals wel vaker kan zoiets opeens veranderen.
En die dag is morgen.
Heb je moeite met bloot en hou je mij liever als een onschuldig engeltje op je netvlies, dan raad ik je aan om thuis te blijven. Het wordt namelijk schokkend en niet geschikt voor tere zieltjes
Morgen dus.
Ik zal even uitgebreid douchen en daarna gaan de chaps aan. Ik denk dat het de leren wordt. T-shirtje, sokken en mijn kistjes.
“Eh, geen spijkerbroek eronder?”
Nee, anders gaat het niet werken.
“Waar ga je heen dan?”
Starbucks! Koffie drinken.
“Starbucks? Ben je gek geworden mannetje?”
Nee, zeker niet. Het is juist briljant.
“Nou, daar denken ze in de tram en bij Starbucks waarschijnlijk heel anders over.”
Dat is dan jammer. Ik kan nou eenmaal niet met iedereen op deze aardkloot rekening houden. Wat moet, dat moet. Met een beetje geluk duurt het allemaal niet langer dan vijftien minuten.
“Ligt het aan mij of is iedereen zoals vaker hier de draad kwijt?”
Ik word miljonair!
“O, jee.”
Ja, echt! Ik ga naar Starbucks in mijn chaps. Bestel een Tall Latte met Blond Roast en volle melk. Meenemen graag. Dekseltje graag.
En dan gebeurt het. Een gilletje en ik ben miljonair.
“Ik geloof hier helemaal niets van.”
Ik leg het uit. Ik las het namelijk bij nu.nl waar ik wel vaker op briljante ideeën kom. Ik citeer wel effe.
“Starbucks moet 50 miljoen dollar (ongeveer 46 miljoen euro) betalen aan een bezorger die blijvende verwondingen aan zijn geslachtsdeel opliep toen hij er hete koffie overheen morste. Een Californische rechtbank oordeelt dat Starbucks het deksel niet goed had vastgezet.”
Einde briljant citaat!
“Denk je nou echt dat dit gaat werken en misschien een beetje zeer doet?”
Ja en ja. Maar met vijftig miljoen kan ik wel heel veel mensen gelukkig maken.
“Ah, het is voor een goed doel!”
Tuurlijk. En eeuwige roem in de kranten. Kom ik eindelijk zelf ook op nu.nl te staan. Hoe leuk is dat.