Leven

Gepubliceerd op 2 mei 2024 om 12:48

Het afgelopen weekend was goed. Een stap gezet, een drempel over. Een weekend met een extra vrije dag. Zomaar, omdat het kan. Omdat het mag.

Maandag. De zon scheen volop. In huis gerommeld en nog even een boodschap gedaan in het winkelcentrum. Daarna op de fiets naar Rhoon. De route buitenom door de polder en langs de oude Maas. De bomen lichtgroen van het jonge blad en het gras overspoeld met gele bloemen. Koolzaad en raapzaad volgens Google. De lucht is zoetig door de bloemen. Voor mij een cadeautje, voor iemand met hooikoorts waarschijnlijk de ultieme nachtmerrie.

Voorjaar op haar mooist.

Je fietste met me nee. Ik kon je niet zien, maar wist dat je er was. Misschien zat je wel lekker achterop. Uit de wind met je bolletje in de zon een sjekkie te roken.

De zon op mijn gezicht en mijn dunne jasje wapperend door de zachte wind. Met mijn duim wrijf ik over het reliëf van je ring om mijn vinger. Vaste gewoonte. Ik doe het bewust en onbewust tientallen keren per dag. Eén van de tastbare dingen die je dicht bij me houden.

Lammetjes, eendjes en donzige kleine gansjes die onwennig achter hun moeder het water in plonsen. Nieuw leven. Dat is waar het allemaal om draait in het voorjaar.

Nieuw leven. Opnieuw leven. Op zo’n maandag is het leven goed.

“Zie je nou wel.”