Iedere avond staan ze er weer. De zelfverklaarde ervaringsdeskundigen van RTL Boulevard. Over alles en iedereen een mening. Behalve over zichzelf. Verder is er geen onderwerp in het universum of ze hebben er verstand van.
Ze had dit.
Hij moet gewoon dat.
Hoe durft hij haar.
Ik weet zeker dat.
Hij had nooit.
Het maakt niet uit wat je doet of hoe je het doet, zij weten altijd wat je eigenlijk had moeten doen en nog beter hoe.
Niet alleen ervaringsdeskundige, maar ook adviseur en rechter. Zonder enige schroom of terughoudendheid. Zelfs het ontbreken van feiten weerhoudt niemand ervan om er minimaal een kwartier over te oreren. Als de stroom onderwerpen opdroogt is er godzijdank nog de juice waarmee we ongegeneerd iemand met de grond gelijk maken. Vermakelijk en triest tegelijk.
Ervaringsdeskundigen. We zijn het allemaal.
We doen allemaal ervaring op. Dat begint net na onze geboorte. Als ik huil, dan komt er iemand. Handig. Onthouden. Ervaring opgedaan.
Er zijn ook ervaringen die je liever niet zou hebben opgedaan. Maar helaas, dat is niet aan ons. Het leven en ons pad bepaalt welke en wanneer we ze opdoen. Willekeur, geluk, toeval en pech.
En toen opeens, op een dag was ik zelf ervaringsdeskundige. Tegen mijn wens in, maar nu waardevol.
“Ik herken en snap zo goed wat je nu voelt”, is in plaats gekomen van “ik weet niet wat ik moet zeggen”.
Ervaringsdeskundige, tegen wil maar met dank.
Er voor elkaar kunnen zijn is mooi. Dat is waar het leven om draait. De ander begrijpen, steunen en vooruit helpen waar nodig. Actief of alleen maar luisteren en een kleine bevestiging of knikje. Iemand halverwege de zin al begrijpen.
Kunnen luisteren en onhoorbaar laten voelen dat je er voor de ander kunt zijn. Dan is ervaringsdeskundige zijn opeens een hele dankbare rol.
Altijd en voor altijd.