Vroeger had ik zo’n schaar met van die driehoekige tandjes. Kon je een papiertje gekartelde randjes geven. Geen idee wat de toegevoegde waarde was, maar toen vond ik het blijkbaar heel leuk. Ze zijn vast nog te vinden bij de volksstammen die knutselen en kerstkaartjes maken.
“Leuke hobby voor je!”
Nee, ik hou niet van knutselen en fröbelen. Niets voor mij. Te veel troep. Te veel gedoe.
“Heb je eigenlijk alweer een hobby? Iets om je tijd te vullen? En dan bedoel ik een hobby die we hier kunnen bespreken en openbaren zonder dat iedereen van zijn stoelt pleurt”.
Eh, nee. Dan helaas niet. Verder.
Het gaat namelijk niet om gekarteld, maar gekartélt. Klemtoon op de laatste lettergreep.
“Lekker duidelijk.”
Ik bedoel als een stel bedrijven stiekum afspraken maakt waar we nog stiekummer de dupe van zijn of oudhollands worden belazerd.
“Ah! Goeie woordspeling dan!”
Ja, vond ik ook. Vanmorgen om 6:06 verzonnen.
Eigenlijk is die schaar best wel toepasselijk in dit verhaal. Je knipt namelijk de randjes van die bedrijven zo dat ze mooi in elkaar grijpen.
“Heel diep, filosofisch hoor”.
Ja, ik ga lekker. Vind ik zelf ook. Het gaat niet lang duren of een glossy of krant me gaat benaderen met een mega-contract.
Er zijn soms van die dingen die me bezig houden. Belangrijke zaken, maar ook van die waar-maak-je-je-nou-helemaal-druk-om dingen. Het is maar waar je van wakker ligt.
Page. Mijn toiletvriendje.
Nee, geen leuke Spaanse gozer die me gezelschap houdt tijdens de hoognodige momenten. Nee, het merk.
Ik zit ergens mee en het irriteert me. En niet zo’n klein beetje ook. Het is een mix van irritatie, verwondering en achterdocht.
“Kun je even to-the-point komen?”
Ja, doe ik.
Het gaat om vochtig toiletpapier. Lekker na het droge schuren even de natte lap er langs. Lekker fris.
“Genoeg detail”.
We sturen mensen naar de maan. We kunnen de inhoud van een hele bibliotheek op een telefoon opslaan en maken van wind(en) energie.
Briljante woordspeling weer al zeg ik het zelf.
Waarom zijn we dan niet in staat om vochtig toiletpapier te maken waarbij je er zonder gedoe een velletje uitkrijgt en dan bedoel ik ook één velletje! Niet vier tegelijk! Hoe moeilijk kan het zijn. De ene keer zit in minutenlang te pielen om het randje te vinden om hem er uit te halen.
“We hebben het nog wel over het papiertje hoop ik!”
Ja! Het is een drama. En als je dan eindelijk het randje beet hebt, dan scheurt het hoekje af of komen er gelijk vijf velletjes uit.
En niet alleen Page. Ik heb natuurlijk diverse merken geprobeerd voordat ik de wereld hiermee confronteer. Ieder merk heeft het! Vochtig-toilet-papier-maffia! Ze hebben dit echt getest. Dit is gewoon gedaan om mij zo snel mogelijk door dat pakje heen te jagen!
Er zit volgens mij bij iedere lopende band een mannetje dat in het pakje sommige velletjes met opzet andersom legt. Het moet zo zijn. Ik weet het zeker.
Ik stel voor dat we kamervragen hierover gaan stellen. Kleinste kamervragen. Weer een briljante woordspeling!