Geen drank. Geen gokken. Geen drugs. Geen nicotine. Wat dat betreft heb ik mezelf redelijk goed onder controle. Maar die telefoon. Dat is wel een regelrechte en niet uit te roeien verslaving.
Ik pak per dag zo vaak mijn telefoon op om vervolgens doelloos apps te openen of nieuws te kijken dat ik de tel kwijt raak. Zelfs de functie “schermtijd” raakt de draad kwijt.
Gisteren schoot er een vraag door mijn hoofd. Figuurlijk, niet letterlijk. Als iemand me nou eens in een dag evenveel keer zou vragen naar de voordeur te lopen en open te doen om te zien of er misschien iemand of iets was? Zou ik dat dan steeds weer doen? Keer na keer constaterend dat ik voor jan-met-de-korte-achternaam was gelopen? Nee! Waarschijnlijk zou ik die persoon na een paar keer een ongelofelijke dreun verkopen en er niet meer op reageren.
Waarom doe ik dat dan wel met die telefoon? Soms pak ik hem, swipe omhoog, laat mijn gezicht zien en begin te touchen, tikken en te scrollen. Na een minuut of wat zit ik me vervolgens dom af te vragen wat ik nou eigenlijk ging doen op dat ding.
Hoe dan? Een soort iPhone-dementie.
Maar wat ik ook probeer, het verandert niet. Nou ja, het verandert wel. Het wordt steeds meer lijkt het. Eigenlijk ook niet zo gek. Van een simpel ding waar ik mee kan bellen en gebeld worden is dat gekke ding inmiddels uitgegroeid tot een onderdeel van bijna alles wat we doen. Surfen, betalen, bellen, foto´s, video´s, appen, nieuws, social media. En die lijst wordt alleen maar langer. Hij kan meer dan mijn computer en kost inmiddels ook twee keer zoveel. Goed gedaan Steve Jobs.
Soms leg ik hem weg. Heel bewust. Ze zeggen namelijk dat als je hem niet ziet je hem niet oppakt. Maar misschien ligt het aan mij, mijn gebrek aan discipline of mijn geestelijke gesteldheid, maar ik hoor dat ding gewoon mijn naam roepen. “Marc, kom eens kijken…”. Heel zacht, dat wel.
Weet je wat. Voor nu schrijf ik het op onder het kopje “verwerking”. Dat excuus hou ik wel een tijdje vol. Daarna kijken we wel weer verder. Het is wat het is.
O ja, je zit waarschijnlijk je hoofd te breken over die foto. Het is niet Steve Jobs of de uitvinder van de telefoon.
Het is mijnheer Jellinek. Van de gelijknamige...