We hebben allemaal geheimen. Dingen die we voor altijd voor ons houden of iets wat iemand ons in het volste vertrouwen heeft toevertrouwd. Groot of klein. Je neemt het mee je graf in. Dat geldt ook voor sommige uitvindingen.
Maar ja, dat heeft Karel niet gedaan. “Who the fuck is Karel?”, hoor ik je peinzen. Je kent hem niet. Ik ook niet trouwens. Hij is hoofd productontwikkeling bij Senseo, dat ondefinieerbare bruine bocht dat ik al eerder vakkundig de grond in heb geboord. Zonder veel resultaat overigens. Ze vliegen nog steeds als warme broodjes over de toonbank en ik zie ze nog te vaak op een aanrecht staan. Vaak wel verscholen achter een muur of plant, zodat ik hem niet zie staan. Maar dat geluid herken ik overal. Dat brommende geluid van de overgewaardeerde koffiepruttelaar.
Karel vond het tijd voor de volgende stap. “Next level”, noemde hij het zelf. Een gewoon espressootje of lungootje is niet meer genoeg voor de doorgewinterde Senseo-verslaafde. Nee, ze hadden meer nodig. Het echte barista-werk! Latte, cappuccino en al dat soort moderne dingen.
Dat overdreven gedoe van die trendy over het paard getilde baristas met hun baardjes, tatoeages, neusringen en vlechtjes. Espresso maken, melk schuimen in een kannetje. Kloppen op het werkblad om het schuim in te dikken, en dan die theatrale flauwekul met die vormpjes in je melk. Weg ermee, dacht Karel. Nergens voor nodig.
Eén pad met alles er in! Dat is de toekomst. Het einde van de barista was daar.
Een papieren pad met daarin oploskoffie en melkpoeder waar je vervolgens een klots water doorheen perst. Voila! Een cappuccino! Tenminste, volgens Karel en zijn consorten.
Ik moet je eerlijk zeggen, ik heb het nog niet geproefd en ga dat ook zeker niet doen, maar alleen al door het schrijven heb ik al drie keer kokkend boven de wasbak gehangen.
Ze hebben wel eindelijk iets in de gaten bij het clubje dat die verschrikkelijke pads ontwikkelt. Op de ingrediëntenlijst van de cappuccino-pads staat namelijk een heel bijzonder en opvallend bestanddeel.
Suiker, volledig gehydrogeneerde kokosolie, glucosestroop, oploskoffie (13%), magere MELK poeder, stabilisator (E340, E452), MELKeiwit, zout, smaak, antiklontermiddel (E341, E551), emulgator (E481)
Smaak?
Echt, het is waar. Smaak als ingrediënt in een product dat alles heeft behalve dat. Het moet niet gekker worden. Neem van mij aan, als je smaak hebt koop je dit niet en drink je het al helemaal niet, hoeveel “smaak” ze er ook aan toevoegen.
“Werkelijk vreselijk!”, zou vriendje Finn nu roepen. En jullie weten inmiddels, vriendje Finn heeft vaak gelijk. Zeker nu!