Sinds de wereld gezegend werd met AliExpress (…en Alibaba, Temu en DHGate…) hoef je je nooit meer af te vragen of iets te koop is. Want of het is te koop of op hetzelfde moment dat jij er aan denkt is een Chinese fabrikant het aan het maken.
In elkaar flansen dekt overigens beter de lading, want het gaat daar enkel en alleen om de aantallen en zeker niet om de kwaliteit. Een paar mooie foto’s en een paar honderd discutabele reviews is genoeg om duizelingwekkende aantallen van een zonde-van-de-grondstoffen-ding te verkopen aan ons koophongerige westerlingen.
Maar iets kopen is en blijft vrijblijvend natuurlijk. Je hoeft het niet te bestellen, het mag. En als het dan binnenkomt en je vindt het niets, dan is er ook geen man overboord. Voor die paar euro inclusief verzending van China naar Nederland kieper je het, inclusief de niet te begrijpen gebruiksaanwijzing, zonder een traan te laten in de prullenbak.
Dat dacht Basje ook.
“Wie is Bas?”
Hi mannetje. Basje Smit, de succesvolle ondernemer en influencer die het bed deelt met slagersmeisje Nicolette van Dam.
“O ja, en postcodeloterijmeisje.”
Helemaal goed.
Bas struint in zijn vrije uurtjes tussen het zakendoen door ook het hele internet af naar dingen die zijn leven met Nicolette nog mooier maken. En dat mag, hè. Dat moet hij natuurlijk helemaal zelf weten. Geen oordeel over wat Basje met zijn centjes doet. Zelf laat ik de eurootjes ook graag vrijelijk rollen.
Ik geef het toe. Natte hond stinkt. Pasgeleden nog een mevrouw in de tram gehad die met haar verzopen Labrador binnen kwam zetten. Nog geen zestig seconden later was die hele tram vergeven van de meur. Niet te doen.
Dat kunnen we Rakker niet kwalijk nemen natuurlijk. Alhoewel, blijkbaar vindt niet iedereen dat en dacht ook een slimme Chinese fabrikant hetzelfde. De Chinese meneer kreeg een brainwave en dollartekens in zijn ogen en de oplossing was geboren.
De hondenparaplu.
Het Chinese antwoord op onwelriekende natte hond. Dat vervolgens je trouwe viervoeter inclusief jezelf dan zwaar voor lul loopt maakt blijkbaar niets uit. Zolang je beige loungebank maar mooi blijft is alles geoorloofd. Dat dacht Basje toen hij zonder enige schaamte voor de hele wereld op Insta (niemand zegt meer Instagram blijkbaar) vakkundig zijn geloofwaardigheid en mannelijkheid ten gronde richtte met één enkele foto en bijbehorend onderschrift.
Ik citeer.
“Kijk, zo laten wij in Zuid de hond uit”
Einde citaat.
Basje, dat je dat doet is één ding, maar dat je daar vervolgens trots op bent en er dan ook nog ten overstaan van de halve wereld voor uit komt is toch wel het meest verontrustende van het hele verhaal. Maar als influencer kun je je dat blijkbaar permitteren. Ik zou een jaar niet over straat durven zonder zonnebril en nepbaard.
“Marc, er staat wel huilbui hè.”
Ja, het is natuurlijk een regenbui, maar het veroorzaakte bij mij een niet te stoppen huilbui. Ik ben er alleen nog niet uit of dat nou van het lachen of moedeloosheid was.
“Ja, het wordt wel steeds gekker daar beneden zeg!”
Inderdaad mannetje. Wat je zegt.
Amsterdam Zuid is gek geworden. De wereld is gek geworden.
Vriendje Finn was er al langer over uit, maar ik ben sinds langere tijd ook volledig overtuigd van dit onomstotelijke gegeven.