Wat is het ergste wat je bij een dj kan doen? Inderdaad, een plaatje aanvragen. “Wil je straks die leuke van Madonna ff draaien?”
Wat is het ergste wat je een blogger kunt vragen? Inderdaad, weer goed, een stukkie aanvragen. “Je moet ff over dat verhaal van Kylie schrijven! Doen hoor.”
En wat denk je dat vriendje Finn van de week vroeg? Inderdaad, drie keer goed. Of ik dat leuke verhaal over Kylie even op kan schrijven. Nou kan vriendje Finn een aardig potje bij me breken en is iets niet doen wat hij verzint niet aan te raden. Kortste weg is het gewoon doen. Maar, hij is verder ontzettend lief en zorgzaam. Dus vooruit. Vriendje Finn blij, Kylie zal me waarschijnlijk hierna nooit meer bellen.
Kylie Ann Minoque. Kylie voor de fans, homo’s en andere intimi. Je hebt het volgens een ongeschreven regel namelijk pas echt gemaakt als iedereen bij het horen van je voornaam direct weten dat ze het over jou hebben.
Kylie. Ongekroonde lieveling van de homo’s. Ze dragen haar op handen. Tenminste als Madonna niet in de buurt is, dat is weer een leveltje hoger. Als ze die zien laten ze abrupt Kylie uit hun handen kletteren. Madonna is bijna de vrouwelijk belichaming van God binnen de roze wereld.
Kylie is een soort koortslip. Ze is er en dan opeens is ze weg. En dan ineens is ze er ook weer. Geen idee waar ze die vrouw in de tussentijd steeds opslaan, maar ze komt iedere keer weer helemaal fris en fruitig tevoorschijn. Soms in een poging iets van de eerdere successen te evenaren, soms met een klapper van een hit, zoals pasgeleden met “Padam Padam”.
Ergens in tweeduizendtien had ze een enorme hit met “All The Lovers”. Een aanstekelijk deuntje met een zeer smakelijke videoclip inclusief schaars geklede mannen in een fontein. Kijk, een fontein is niets bijzonders in de showbizz. Frans Bauer deed het al en ook André Rieu sleept dat ding van hem de halve wereld over, maar Kylie, die heeft er halfnaakte mannen in rondspartelen. Dan bereik je de homootjes toch net ff wat beter.
Tweeduizendelf. Kylie komt naar Nederland! Ja het was echt waar. De kroonprinses van de pop kwam tijdens haar wereldtournee naar het Gelredome om ons te trakteren op haar nieuwe live-show. Dat laatste overigens wel met een flinke disclaimer. Net als koningin Madonna is vriendin Kylie op het moment dat haar autotune uitvalt toch een tikkeltje minder glamorous. Dat hebben we bij Madonna inmiddels al een paar keer ten koste van onze trommelvliezen mogen meemaken. Tuurlijk kunnen ze allebei best wel een deuntje zingen in de studio, maar op het podium is het aan de computers om de boel in goede banen te leiden.
“Zong jij vroeger ook met autotune?”
Eh nee lieffie, dat bestond toen nog niet. Ik deed bijna alles live. In die tijd zong je live of je pleebekte. Wat eigenlijk gewoon hetzelfde is als autotune, in beide gevallen loop je een beetje alsof te doen.
“Ook in Moskou toen?”
Dat is die “bijna”. Daar stond een beetje stem op de band.
“Beetje?”
Zeg eh, werk jij voor een juice-kanaal of zo? Dat is honderd jaar geleden.
We moeten terug naar Kylie voordat iedereen teveel afgeleid is.
Het Gelredome in Arnhem. Volgens Wikipedia, en die weet alles, een zaal met een capaciteit van vierendertigduizend mensen. Ja, Kylie had een hoop fans. We hadden kaarten. Het was ons gelukt. Ik kon de homo’s die er naast hadden gegrepen horen huilen. Maakte ons niets uit, wij hadden kaarten. Het was pas over een paar maanden en dus konden we lang genieten van de voorpret en flink oefenen met de deeveedee en ceedee. Er werd natuurlijk wel van ons verwacht dat we luidkeels mee konden zingen met haar autotune.
Een paar weken voor het concert viel er een e-mail op de mat. Nou ja, je begrijpt wat ik bedoel. Post viel vroeger op de mat en dat klinkt gewoon gezelliger.
Het concert was vanwege onvermelde redenen verplaatst naar de Heineken Music Hall. Dat poptempeltje gaat tegenwoordig als AFAS Live door het leven. Zelfde doosje, andere geldschieter.
Wacht even. Is die niet een stuk kleiner dan het Gelredome? Inderdaad, van een zaal met vierendertigduizend plaatsen gingen we naar een zaaltje met zesduizend plekjes. Huh, hoe gaan we dat doen? Wie krijg ik op schoot? Heb ik daar een keuze in? De zenuwen sloegen bij me toe en waarschijnlijk ook bij de diva in Australië.
Er was geen reden. Het was gewoon een feit. Ondanks alle speculaties kregen we de echte reden niet te horen. Die werd echter op de bewuste dag pijnlijk duidelijk. Voor Kylie welteverstaan.
Van een zaal met vierendertigduizend plekjes naar zesduizend plekjes. Uitverkocht? Eh nee, niet helemaal. Eigenlijk helemaal niet. Er liep naar schatting een nichtje of vijfhonderd rond en neem van mij aan, dat ziet er redelijk leeg en triest uit in zo’n zaal. We werden dus gevraagd om zo dicht mogelijk bij het podium te komen staan. Ja, dat snap ik wel. Anders heeft vriendin Kylie helemaal het gevoel dat ze op een braderie in een dorp staat te zingen.
Het had voor ons voornamelijk voordelen. Je stond helemaal vooraan zonder te dringen en je kon rustig even wat gaan drinken, eten of naar het toilet. Daarna stond je gewoon weer vooraan. Op exact dezelfde vierkante meter. Ik stond zo dichtbij dat ik ze zelfs zonder autotune kon horen ademen.
En dan die fontein. Zo dichtbij. Ik kon de halfnaakte dansers bijna aanraken en met een klein sprongetje lag ik zelf in de fontein. Het was homo-hemel op aarde.
Laatste nummer. Laatste tonen en laatste autotune.
“Thank you and goodnight Amsterdam. You were amaaaaazing.”, riep Kylie vol overtuiging volgens het script. Het licht in de zaal floepte aan en Kylie was sneller dan het licht van het podium af. Ze was er helemaal klaar mee.
YouTube video “All The Lovers” live