Roepende in de woestijn. Een Bijbelse uitdrukking. Iemand die niet gehoord wordt. Waarschijnlijk heb je de uitdrukking ook nooit gehoord. Geeft niks joh.
Je zou van sommige mensen willen dat ze zo’n roepende zijn, maar helaas. Soms schreeuwen ze zo hard dat er geen ontkomen aan de verbale diarree is.
Er zitten vijf mensen op de bodem van de oceaan in een niet zo’n prettige situatie. Vijf hele rijke mensen die ieder een kwart miljoen dollar hebben afgetikt om vanuit een raar uitziende beschuitbus door een raampje naar de Titanic te kunnen kijken.
Waarom is me volledig onduidelijk. Vier kilometer diep ligt dat ding. Ik heb een heel mooi fotoboek in de kast staan dat ze voor veel minder konden lenen van me.
Maar het gaat me niet om die onfortuinlijke zielen. Het is en blijft verschrikkelijk nieuws.
Wat mijn wenkbrauwen deed fronsen was het item bij mijn vrienden van Editie NL. Ze deden eerst kort verslag van het drama. Later meer in de uitzending én een uitleg hoe je jezelf kunt redden in zo’n situatie.
En toen zaten mijn wenkbrauwen op mijn voorhoofd.
Editie NL die tips geeft hoe je jezelf kunt redden als je ooit in die situatie beland. Hoe bizar dat je als programma denkt deze rol te moeten vervullen. Ik denk ten eerste namelijk dat mensen die een kwart miljoen dollar betalen voor een onderwatertripje niet kijken naar Editie NL en ten tweede dat de gemiddelde kijker van dit avondopvulprogramma geen kwart miljoen dollar heeft liggen voor datzelfde onderwatertripje.
Conclusie. Kansloos. Een roepende in de woestijn.