Het is een onnodige vraag en het brengt je niets. Het is zoals het is, gegaan zoals het is gegaan en dat is definitief. Onveranderbaar. Vastgelegd in het verleden. Er is geen knop om terug te gaan, dus de enige weg is vooruit.
Van sommige dingen zou je het wel willen. Delen van de geschiedenis herschrijven. Domme en pijnlijke beslissingen van anderen herzien. Eigen beslissingen heroverwegen of gebeurtenissen ongedaan maken. Maar helaas, het kan niet.
Tenminste, nog niet.
Vanmorgen had ik weer zo’n ochtend. Liggend in bed dromen, overdenken, mijmeren, herleven.
Wat als we nu in Spanje waren, wat zouden we dan gaan doen vandaag? Wat als we nu wakker werden, hoe zou dat zijn?
Wat als…
Het brengt me van de ene gedachte naar de andere. Maar de slotconclusie is steeds dezelfde.
Wat is. Dat is.