Ik had eigenlijk besloten om even een dag of twee geen blog te schrijven. De kans om iedereen even bij te laten komen van de blogs van de afgelopen twee dagen. Overigens nog heel veel dank voor alle steunbetuigingen, zowel voor de blog over Hendrik en zeker de blog over mijn getormenteerde achterkantje.
“Maar waarom dan toch een blog, Marc?”.
Omdat het in het belang van de veiligheid niet verantwoord is om het uit te stellen. Ik wil voorkomen dat anderen hetzelfde overkomt als mij deze ochtend.
Ik had heerlijk geslapen. Laten we daar mee beginnen. Zoals je in een eerdere blog hebt kunnen lezen wil ik (lees; moet ik) mijn telefoongebruik verminderen. Een goeie tip van tante Ria (ja, daar is ze weer) is het verbod op telefoons in de slaapkamer. Ik heb het gelijk ingevoerd. Bizar om te merken dat ik letterlijk ontwennings-verschijnselen heb en niet weet wat te doen met mijn handen in bed. Dat is eigenlijk best een rare zin. Negeren en verder…
Ik word iedere nacht wel een keer wakker om te plassen. Soms wel twee keer zelfs. Blijkbaar is dat normaal als je ouder wordt. Ik vraag me wel af of er een opbouwend karakter in zit en dat ik straks om het half uur op die koude wc-bril neerdaal. We gaan het zien en ik hou je op de hoogte.
Als ik wakker word dan wil ik weten hoe laat het is. Normaal leg ik mijn vinger dan even op mijn iPhone, maar dat mag niet meer van tante Ria. En toen kreeg ik een nostalgisch idee. Vroeger had ik zo`n gezellige ouderwetse retro wekker met bellen naast mijn ledikantje.
Die moest ik hebben!
Ik heb direct mijn iPhone gepakt (nee, niet in bed Ria) en mijn Zweedse hofleverancier geraadpleegd. Gevonden. De Dekad voldeed aan alle eisen. Kleur goed, met bellen, fluisterstil. Besteld. Twee dagen later was hij binnen. Afgelopen nacht voor het slapen heb ik hem op mijn nachtkastje gezet en ingesteld op 7:30AM. Helemaal blij. Oude tijden herleven.
Maar zoals altijd is niet alles wat het lijkt. Ik weet nu wat “nostalgie” betekent. Er staat duidelijk “no” aan het begin. Dat betekent “nee”. Het is dus eigenlijk no stalgie.
Ik was in een diepe slaap en genoot van mijn warme bed en de stilte in het huis. Opeens breekt letterlijk de hel los. Ik dacht dat ik naast mijn zou vallen van schrik. Een hels kabaal komt van links op me af. Ik gok een decibel of driehonderd. Het kost me even om mijn verstand te herschikken en te snappen wat me overkomen is.
Het is Dekad.
Het is de wekker. Ik was even vergeten waarom ik tientallen jaren geleden mijn nostalgische-wekker-met-bellen inwisselde voor een wekkerradio. Maar nu wist ik het weer. Dit is geen wakker worden, dit is iemand een hartverlamming bezorgen. Weg nostalgie. Hij staat nu beneden in het gastenverblijf. Succes ermee.
Voor alle ouderen onder ons: vroeger was dus echt niet alles beter.
Voor alle jongeren: doe jezelf een plezier en neem je iPhone mee naar bed als wekker.
Voor Ikea: ik kom binnenkort even langs met een retourtje!
Welterusten alvast.