Omdat we in een democratie leven en ik daar de principes van respecteer heb ik me er bij neergelegd, maar het kost me iedere keer nog steeds moeite. Ik ben niet de enige trouwens, ik zie menig gekwelde geest met hetzelfde stoeien en over en weer begrijpen we elkaars optrekkende wenkbrauwen en onuitgesproken lichaamstaal. Maar we zwijgen.
We hebben het zwaar. Sinds we met z’n allen heel democratisch hebben besloten dat je op iedere plek, in ieder gezelschap, iedere bijeenkomst, overal en altijd je telefoon keihard mag zetten zonder de oortjes die gewoon in de rechterzak van je zwarte The-North-Face jas zitten in die flappers links en rechts van je hoofd te proppen. Het is een vocale plaag die zich als een langzaam opkomende tsunami uitrolt over de wereld.
Echt overal.
"Nou, overal". Ja, echt o-v-e-r-a-l.
Het duurt echt niet lang meer totdat je met natte ogen van de toespraak van je tante hebt zitten luisteren over het geweldige leven dat oma heeft gehad en de troostrijke klanken van “Waarheen, waarvoor”, van onze rots in de branding Mieke Telkamp ruw worden verstoord door “Oeh na na”, van het vrouw(on)vriendelijke groepje SBMG.
“Nou, zo ver zal het echt niet komen”, hoor ik je zeggen. Nou, neem nou van deze Randstad-bewoner van een onder de rook van Rotterdam geplakte wijk aan dat het een kwestie is van weken en niet van jaren.
“Doe effe normaal joh!”, we zitten bij een crematie.
“Eh, ja? Dus? Bro, wat is je probleem man? Chill ff the fuck man”.
“'Ze wined op m’n cocky elke dag. Wine op m’n cocky, baby, plet m’n balzak. Ze wil niet dat ik kom, maar ik ga, zet ’t zo diep volgens mij is het te strak”, kreunt SMBG verder in het bedompte DELA-zaaltje.
Prachtig om te zien hoe de kunst van de muziek zich ontwikkeld heeft sinds Beethoven, haha! Ik hou d'r van.
Maar, ik heb een briljant idee. Geen huilbuien, smeekbedes, vastgelijmde muesli-types op de snelweg, demonstrerende gillende bejaarden op het Malieveld. Nee, een massaal tegengeluid. Luid, maar vredig.
Ik stel voor: Vrijdag 17 januari 2025 om 18:00.
Goeie tijd. De bejaarden zijn dan nog enigszins fit, de meesten zijn klaar met werk, de jongeren hangen massaal in de stad of bij de outlets. Kortom, iedereen is op de been!
Iedereen boven de veertig, of daaronder als je zo als sommigen gelukkig nog wat etiquette hebt meegekregen vanuit huis, hou je mobiel bij de hand. Zet je muziekspeler, Spotify, YouTube of wat dan met je pauzeknop klaar op “Stil aan de overkant”, van de Zware Jongens. Geluid op maximaal!
En dan om klokslag 18:00 druk je op “play” en blijf je voor je uitkijken alsof je een scheet hebt gelaten die iedereen ruikt en niet van jou afkomt.
En kijk dan eens om je heen naar de verbazing op de gezichten! Met stomheid geslagen.
Ik stel voor dat we dit zes weken lang iedere vrijdag, zelfde tijdstip herhalen.
Het is tijd, tijd voor een tegengeluid!
Enne, mocht het nou geen ene reet uitmaken, dan hebben we wel zes weken heel hard gelachen!