Daar was hij weer. Zelfde merkkleertjes. Zelfde strakke haartjes. Zelfde loopje. Toch was er iets anders.
Heel braaf en timide liep hij langs de rode leren stoelen door naar het blauwe plastic. Blik op de grond gericht. Volgens mij zag ik zelfs een klein glinsterend traantje in zijn ooghoek.
Jongetje heeft zijn lesje geleerd. De grote mond tegen de conductrice heeft geen effect gehad en de meerprijs voor zijn illegale reisje is afgeschreven van zijn rekening. Pijnlijke herinnering aan de hoogmoed.
Volwassenen worden doet zeer.