Ik zeg het maar alvast, dit verhaal krijgt een staartje. Zeker weten.
Mijn nieuwsvriendjes van nu.nl hadden bedacht dat we blijer moeten worden. Ze hebben blijkbaar niet het redactionele vermogen om te snappen dat ze misschien zelf wel een klein beetje de schuldigen zijn waardoor we vaak zo somber zijn.
De keren dat ik bij het ontwaken achteloos de app open schiet ik na twintig seconden al in een depressie. Niets dan treurigheid te melden. Blijkbaar gaat er helemaal niets meer goed op de wereld.
Iemand op de redactie was wakker geworden. “Zo kan het niet langer meer”, riep de hoofdredacteur. “Het roer moet om en de mensen weer positief”.
De rest van het gezelschap keek hem vol ongeloof aan. Waar heeft die man het over? Waar halen we dat soort nieuws vandaan? Patty Brard is al jaren niet meer met haar sterretje op het ijs gekletterd en Sylvie Meijs stapt niet iedere maand met veel heisa in het huwelijksbootje.
Maar het is ze gelukt. Ze hebben een rubriek nieuws-om-blij-van-te-worden. Het is wel even zoeken. Het is nogal ondergesneeuwd onder alle misère-berichten. Ik klikte op de link.
Ik citeer uit de nieuwe rubriek.
“De spoorloos verdwenen paardenstaart van Gijs Staverman is na bijna drie jaar terecht. Het harige accessoire, die Paul de Leeuw dertig jaar terug afknipte, krijgt een speciale plek in museum Beeld & Geluid.”
Einde citaat.
Dat is nieuws waar ik blij van moet worden? Dit moet er voor zorgen dat mijn hersenen geluksstofjes aan gaan maken? Dit is nog erger dan al het andere nieuws! De triestheid kwam als een tsunami over me heen. Wat een teleurstelling weer.
Een uurtje later. Ik voel me een stuk beter nu.
“Heb je dan toch nog positief nieuws gevonden, lieffie?”
Nee mannetje. Ik heb een hele bak Magnum ijs opgegeten en daar krijg ik heel veel geluksstofjes van!