Je zou toch denken dat na al die jaren en uitgaven ik toch op zijn minst gevraagd zou worden naar mijn mening. Even vragen voordat je een overmoedige beslissing neemt.
Dat ik vervolgens maar minimaal meegenomen wordt in de besluitvorming is wat mij betreft geen probleem. Ik moet mezelf ook niet belangrijker maken dan ik ben.
Ikea. Wachtend op een vriendin die wat nodig heeft.
Grappig detail.
Vorige keer had ze niets nodig, maar liep “gewoon gezellig” even mee naar mijn Zweedse allemansvriend. De kassabon liet wat anders zien. Honderdtachtig euro. Inclusief twee schattige lampjes voor op een plek waar ik stellig van overtuigd was dat daar geen stopcontacten (eigenlijk heten die dingen gewoon wandcontactdozen, maar dat terzijde) zitten. Zij wist zeker van wel. Het is natuurlijk ook haar huis. Uitslag? Er zaten geen stopwandcontactendozen. Gelukkig kun je bij mijn geelblauwe vriendjes een jaar lang alles weer naar binnen gooien.
Maar terug naar mijn debacle van vandaag.
“Koemelk niet meer leverbaar”
Dat staat op het A-viertje op de koffiemachines. Niet op eentje. Nee, op allemaal. Niet “binnenkort”, zodat ik me er emotioneel nog op voor kan bereiden. Nee, per direct. Nu.
Alleen nog maar haversmurrie.
Kijk lieve Ikea. Jullie koffie is gratis en dat is lief. Het is namelijk ook koffie waar je nou niet gelijk zonder het schaamrood op je Zweedse wangetjes te krijgen een paar eurie voor kunt vragen. Jullie Arabicaloze mengsel van inferieure Rubustaboontjes is te hachelen omdat het gratis is. Met wat melk (van een echte koe) en wat suiker is het redelijk te doen. Gratis.
Maar dat is voorbij. Eerst de vis die geen vis is volgens de poster en de oeroude balletjes die ook de vegahype niet hebben overleefd.
Begrijp me niet verkeerd hè. Ik eet ook vegetarisch soms en snap dat onze ontembare drang naar meer eten meer slecht dan goed doet, maar…
Ik wil wel kunnen kiezen wanneer en hoe.
Haversmurrie in mijn cappuccino is ver over de grenzen van wat ik emotioneel aankan.
Blijf ik nu weg? Gaan onze wegen na al die kassabonnen scheiden?
Nee, nooit. Maar vanaf nu heb ik standaard een thermosflesje met warme melk bij me als ik bij mijn geelblauwe vriendjes op bezoek ga.
“Dan kun je er net zo goed thuis even een Illy-koffietje bij doen lieffie!”
Slim van je Klaasje!