Niet echt een vrolijk plaatje. Ik weet het. Maar het is wel heel toepasselijk.
Bij het ontdekken van mijn nieuwe leven hoort ook het ontdekken van het leven in een (soms wat te) warm land als Spanje.
Het is een kwestie van je aanpassen waar dat mogelijk is en verder zorgen voor de juiste technologische toevoegingen. Bijvoorbeeld de airco. Tijdens Klaas zijn eerste ziekenhuisopname heb ik airco´s laten plaatsen in de slaapkamers boven. Inmiddels hangt er ook eentje in het gastenverblijf en eentje in de woonkamer. Geloof me, dat is hier geen overbodige luxe, maar gewoon een eerste (over)levensbehoefte. De huizen zijn hier veel minder geïsoleerd en dat heeft tot gevolg dat het kwik binnen in de warmste maanden rustig de dertig graden aantikt. Dat is niet fijn.
Dus airco´s. De eerste dagen is het altijd even wennen aan het slapen met op de achtergrond het gezoem. Je went er snel aan. Mijn probleem is het vinden van de juiste stand en temperatuur. Een airco kan van alles. Koelen, ventileren, ontvochtigen en een combinatie van al die dingen. Heel ingewikkeld allemaal. Ik heb van alles geprobeerd en het was het steeds net niet. Te warm, te koud, te veel wind, te vochtig. Je zou denken dat je het na twee jaar toch wel door hebt. Nou nee dus. Ik niet.
Het was een week of twee geleden opeens gedaan met de zomer. Eindelijk. Wat duurde het lang en wat was het heet dit jaar. Half Spanje overwoog sterk om naar Scandinavië te emigreren. De warmte was nu ´s nachts een heel stuk minder, maar de vochtigheid was torenhoog. Tegen de tachtig procent. Niet fijn. Het voelt een beetje als slapen tussen lakens die nog vochtig uit de droger komen.
Ik lag in bed en het was niet fijn. Ik pakte de afstandsbediening en keek of ik een geschikte stand kon vinden. Ja, die was er. Standje “Dry”, oftewel “drogen” in gewoon Nederlands. Klonk als een goede oplossing. Wat ik alleen niet wist, en pas de volgende dag in de handleiding las, is dat je de lucht moet koelen om hem te ontvochtigen. Weet ik veel.
Ik ben gaan slapen en de volgende morgen werd ik wakker. Het is een wonder dat ik überhaupt wakker ben geworden en dat niet al mijn vitale functies zijn uitgevallen. De vochtigheid was gedaald naar iets meer dan dertig procent. Daar zouden ze in de Sahara zelfs nog jaloers op zijn. Maar de temperatuur was gezakt onder de twintig! Met niet meer dan een dun laken over mijn geboortekostuum was ik zo ver afgekoeld dat er nog net geen labeltje met mijn naam en datum aan mijn teen hing!
Het duurde een tijdje voordat mijn bloedsomloop weer op gang was gekomen en ik me kon bewegen. Mijn lippen kregen langzaam weer wat kleur en mijn kaken kon ik iets bewegen. Ik had het overleefd, maar ternauwernood volgens mij. Okay, allemaal wat aangedikt natuurlijk, maar anders leest het niet lekker.
Dat was eens en nooit meer op standje “Dry”. Ik heb de fabrikant een mailtje gestuurd met het voorstel om standje “Dry” voortaan standje “Dela” te noemen.